جامعه کبوترداران کردستان

پوشش بدن پرندگان برای آنها از اهمیت بسزایی برخوردار است و هر پرنده ب اقتضای اقلیمی ک در آن زندگی میکنند و نحوه ی رفتاری ک خداوند بزرگ در ضمیر باطن انها قرار داده است از آن ویژگیها استفاده میکنند .

بنده در این جا ب ۴ نوع از عمده وظایف پرها در بدن پرندگان اشاره می کنم .

۱ . پرواز .. بمنظور یافتن غذا .. فرار از دست دشمنان .. کوچ کردن ۲ . پوشش سطح بدن .. بمنظور جلوگیری از برودت سرما و گرما ۳ . زیبایی .. بمنظور دلبری و توجه نوع ماده و تولید مثل ۴ . استتار .. بمنظور حفظ جان کم و بیش کلیه ی دوستان در مورد موارد فوق اطلاعات کم و زیادی دارند .. پس بنده بسیار مختصر در مورد گزینه ی دوم توضیح میدهم ..

پرهای پرندگان در مناطق سرد سیر و برف دار  حجم بیشتری را اشغال میکند و کاملا فشرده بهم هستند مخصوصا پرهای کرکی شکلی ک در قسمت زیرین قرار دارند بسیار منسجم و نزدیک بهم هستند تا یک لایه ی عایقی بسیار مناسبی را در هنگام خواب و استراحت و جلوگیری از بروز سرما بوجود بیاورند ..

همچنانکه همه مستحضر هستید اکثرا پرندگان مناطق سردسیری دارای پوششی از پر بر روی پاهای خود میباشند تا از یخ زدگی ساق پا جلوگیری شود ..

بهمین منوال هر چه ب مناطق گرم حاره هم نزدیکتر میشویم از پوشش پرها کاسته میشود و در مناطق ۴ فصل مثل کشور ما پرها بر روی بدن پرندگان با اقتضاء ب شرایط و مکان و اب و هوا با تولک رفتن های منظم سالیانه کم و زیاد میشوند ..

پرپا بودن ینی صفتی ک پاهای کبوتر را پوششی از پرها بلند و کوتاه پوشانده باشند و سطح پرها از کناره های پای کبوترها بیرون زده باشد .

حال این پرپا بودن حالات مختلفی دارد ک بسته بنوع آنها نام برده میشوند ..

یکی از حالات بارز پرپا بودن اینست ک ساق پاها عاری از پر میباشد و یا بصورت مچ پا است منتها از روی انگشتان پا تعدادی پر سوزنی مانند گاها دراز یا کوتاه رشد میکنند ک در این حالت ب نوع پرپا بودن منجوق میگویند ..

* منجوق یکی از کارهای دستی خانوم ها است ک بر روی کل پارچه یا حاشور پارچه ها بمنظور زیبایی و آراستگی آن انجام میشود ، اینکه این کلمه از کجا آمده و چجوری آن حالات را ب این اسم نامگذاری و نسبت داده اند برای بنده مشخص نیست .

منجوق میتواند حالت ترکیبی با پوششی از پر بر روی ساق پا نیز همراه باشد .

در کل پرپا بودن یک صفت مغلوب است ک از کبوتران نقش ب کبوتران پرشی انتقال یافته و در آنان ماندگار و بعنوان ژن مغلوب تثبیت شده است ، احتمال دارد این پدیده در دوران قدیم از کبوتران روس ب کبوتران ایرانی انتقال یافته باشد .

اکنون نیز در ایران در جاهای بسیاری کبوترداران نامی ، این صفت را در کبوتران ناروا دانسته و از نگهداری و آمیزش این کبوترها و کبوترها ی کاکلی با کبوترهای بامشان بشدت جلوگیری میکنند .

اکثرا سینه سوخته های قدیم پرپا بودن را فول میدانستند و می گفتن کفتر پرشی ایرانی باید پاهاش بدون پر باشه .. اما بسیاری از آنها با کاکل مخالف نبودند ..

یکسری هم معتقد بودند ک از پُر زوريه ..

یکسری هم می گفتن از تزیینیا اومده و حتی می گفتن جهش ژنتیکیه ...

اما این پرپا بودن هر چی هست و چجوری پیدا و تثبیت شد بماند بجای خود ..

مهم اینکه امروزه در کبوتران بلند پرواز ایرانی شاهد هنرنمایی پرپاهای بسیار توانمندی هستیم ک‌ فکر نکنم کسی بتواند وجود آنها را حاشا کند ..

یکی از حالات رایجی ک پای کبوترها را پوشش میدهد .. موش پا بودن .. یا مچ پا بودن کبوترها است ..

ینی لایه ی نازکی از پرهای ریز روی ساق پا را پوشش میدهد ..

این حالت از دیدگاه بسیاری از کبوترداران .. علی الخصوص پرشی بازها .. ب قدر بودن کبوتر لقب داده شده است  ..

 مثلا شما میبینید یک جفت کبوتر شما ک‌ پاهای بدون پری دارند یهویی یک جفت یا یک تک جوجه میدهد ک موش میشود و در این حالت میگویند جوجه از " زور دار " بودن مچ پا شده ..

اینکه اشخاصی بخواهند کبوتران پرپا یا بدون پر نگهداری کنند کاملا سلیقه ای هست .. تعدادی خوششان میآید و تعدادی خیر اما در هر نوع بی پر .. موش پا و پرپا در کبوتران بلند پرواز ایرانی کبوتران ساعت سنگین ، سودار و بیا ب وفور موجود است ..

تعدادی از دوستان بر این باور هستند ک کبوترها در ساعات طولانی .. با توجه ب اینکه قدرت تعریق ندارند در هنگام نشست بیشتر از طریق پاها ک نقطه ی اتصال کبوتر بزمین است خنک میشوند .. بهمین مناسبت پاشور کبوترها در بیشتر گروها منع اعلام میشود .. حال این بزرگواران بر این باور هستند ، اگر کبوتری پرپا باشد دیرتر از کبوتر بدون پاپر خنک‌ میشود ..

ک البته از دید بنده این گفته نمی تواند صحت داشته باشد ..

پیروز باشید

شورای جامعه... 

                               ناصر عیسوی 

پوشش بدن پرندگان برای آنها از اهمیت بسزایی برخوردار است و هر پرنده ب اقتضای اقلیمی ک در آن زندگی میکنند و نحوه ی رفتاری ک خداوند بزرگ در ضمیر باطن انها قرار داده است از آن ویژگیها استفاده میکنند .

بنده در این جا ب ۴ نوع از عمده وظایف پرها در بدن پرندگان اشاره می کنم .

۱ . پرواز .. بمنظور یافتن غذا .. فرار از دست دشمنان .. کوچ کردن ۲ . پوشش سطح بدن .. بمنظور جلوگیری از برودت سرما و گرما ۳ . زیبایی .. بمنظور دلبری و توجه نوع ماده و تولید مثل ۴ . استتار .. بمنظور حفظ جان کم و بیش کلیه ی دوستان در مورد موارد فوق اطلاعات کم و زیادی دارند .. پس بنده بسیار مختصر در مورد گزینه ی دوم توضیح میدهم ..

پرهای پرندگان در مناطق سرد سیر و برف دار  حجم بیشتری را اشغال میکند و کاملا فشرده بهم هستند مخصوصا پرهای کرکی شکلی ک در قسمت زیرین قرار دارند بسیار منسجم و نزدیک بهم هستند تا یک لایه ی عایقی بسیار مناسبی را در هنگام خواب و استراحت و جلوگیری از بروز سرما بوجود بیاورند ..

همچنانکه همه مستحضر هستید اکثرا پرندگان مناطق سردسیری دارای پوششی از پر بر روی پاهای خود میباشند تا از یخ زدگی ساق پا جلوگیری شود ..

بهمین منوال هر چه ب مناطق گرم حاره هم نزدیکتر میشویم از پوشش پرها کاسته میشود و در مناطق ۴ فصل مثل کشور ما پرها بر روی بدن پرندگان با اقتضاء ب شرایط و مکان و اب و هوا با تولک رفتن های منظم سالیانه کم و زیاد میشوند ..

پرپا بودن ینی صفتی ک پاهای کبوتر را پوششی از پرها بلند و کوتاه پوشانده باشند و سطح پرها از کناره های پای کبوترها بیرون زده باشد .

حال این پرپا بودن حالات مختلفی دارد ک بسته بنوع آنها نام برده میشوند ..

یکی از حالات بارز پرپا بودن اینست ک ساق پاها عاری از پر میباشد و یا بصورت مچ پا است منتها از روی انگشتان پا تعدادی پر سوزنی مانند گاها دراز یا کوتاه رشد میکنند ک در این حالت ب نوع پرپا بودن منجوق میگویند ..

* منجوق یکی از کارهای دستی خانوم ها است ک بر روی کل پارچه یا حاشور پارچه ها بمنظور زیبایی و آراستگی آن انجام میشود ، اینکه این کلمه از کجا آمده و چجوری آن حالات را ب این اسم نامگذاری و نسبت داده اند برای بنده مشخص نیست .

منجوق میتواند حالت ترکیبی با پوششی از پر بر روی ساق پا نیز همراه باشد .

در کل پرپا بودن یک صفت مغلوب است ک از کبوتران نقش ب کبوتران پرشی انتقال یافته و در آنان ماندگار و بعنوان ژن مغلوب تثبیت شده است ، احتمال دارد این پدیده در دوران قدیم از کبوتران روس ب کبوتران ایرانی انتقال یافته باشد .

اکنون نیز در ایران در جاهای بسیاری کبوترداران نامی ، این صفت را در کبوتران ناروا دانسته و از نگهداری و آمیزش این کبوترها و کبوترها ی کاکلی با کبوترهای بامشان بشدت جلوگیری میکنند .

اکثرا سینه سوخته های قدیم پرپا بودن را فول میدانستند و می گفتن کفتر پرشی ایرانی باید پاهاش بدون پر باشه .. اما بسیاری از آنها با کاکل مخالف نبودند ..

یکسری هم معتقد بودند ک از پُر زوريه ..

یکسری هم می گفتن از تزیینیا اومده و حتی می گفتن جهش ژنتیکیه ...

اما این پرپا بودن هر چی هست و چجوری پیدا و تثبیت شد بماند بجای خود ..

مهم اینکه امروزه در کبوتران بلند پرواز ایرانی شاهد هنرنمایی پرپاهای بسیار توانمندی هستیم ک‌ فکر نکنم کسی بتواند وجود آنها را حاشا کند ..

یکی از حالات رایجی ک پای کبوترها را پوشش میدهد .. موش پا بودن .. یا مچ پا بودن کبوترها است ..

ینی لایه ی نازکی از پرهای ریز روی ساق پا را پوشش میدهد ..

این حالت از دیدگاه بسیاری از کبوترداران .. علی الخصوص پرشی بازها .. ب قدر بودن کبوتر لقب داده شده است  ..

 مثلا شما میبینید یک جفت کبوتر شما ک‌ پاهای بدون پری دارند یهویی یک جفت یا یک تک جوجه میدهد ک موش میشود و در این حالت میگویند جوجه از " زور دار " بودن مچ پا شده ..

اینکه اشخاصی بخواهند کبوتران پرپا یا بدون پر نگهداری کنند کاملا سلیقه ای هست .. تعدادی خوششان میآید و تعدادی خیر اما در هر نوع بی پر .. موش پا و پرپا در کبوتران بلند پرواز ایرانی کبوتران ساعت سنگین ، سودار و بیا ب وفور موجود است ..

تعدادی از دوستان بر این باور هستند ک کبوترها در ساعات طولانی .. با توجه ب اینکه قدرت تعریق ندارند در هنگام نشست بیشتر از طریق پاها ک نقطه ی اتصال کبوتر بزمین است خنک میشوند .. بهمین مناسبت پاشور کبوترها در بیشتر گروها منع اعلام میشود .. حال این بزرگواران بر این باور هستند ، اگر کبوتری پرپا باشد دیرتر از کبوتر بدون پاپر خنک‌ میشود ..

ک البته از دید بنده این گفته نمی تواند صحت داشته باشد ..

پیروز باشید

با مديريت حاج ناصر عيسوي ومهندس اكبر احمدوند...