عیسوی.....
کبوترانیکه بجهت جوجه کشی داخل جفت کنی ها میشوند طبیعتا در فضای محدودی قرار میگیرند ک عملا قدرت هر گونه فعالیت ، جست و خیز ، ملخک زدن ، بال زدن ، راه رفتن و آبتنی کردن از آنها سلب میشود آنهم بمدت ۱۳۰ تا ۲۰۰ روز. لذا باید برای رفاه کبوترهای داخل جفت کنی ها تدابیری اندیشیده شود ، تا در راحتی این مدت را سپری نمایند.
از اولین اقدامات اجرایی ب این منظور ؛ میتوان ب ابعاد جفت کنی ها اشاره کرد و اینکه جایگاهی ک جفت کنی ها در آن قرار میگیرند از لحاظ نور گیر بودن، داشتن تهویه و وجود هوای تازه و مناسب باشد. کبوترها در داخل جفت کنی ها اغلب وقت خود را ب نظافت و خوابیدن برروی تخم ها و یا پرورش و تغذیه ی جوجه ها اختصاص میدهند لذا کمتر ب محیط بیرون اهمیت میدهند و اگر غیر از این بود همچنانکه کبوتری گرسنه وقتی ما را می بیند خود را بدر و دیوار میزند تا بما بفهماند ک گرسنه است.....
کبوتر بیمار با کز کردن...
کبوتری ک از وجود حشرات موذی رنج میبرد با خاراندن...
کبوتری که تمایل ب آب تنی دارد با انجام عمل آب تنی در کنار جاآبیها...
کبوتری که ک کمبود مواد معدنی و نمک دارد با نوک زدن ب آجر دیوارها و غیره....
همه و هر یک ب طریقی نیازهای خود را بما میفهمانند، پس کبوتر داخل جفت کنها هم میتوانند علائمی از خود بروز دهد تا بما بفهماند ک ما را از اینجا تا یک ربع بیرون بیآورید.
کبوتران نر و ماده علاقه ی وافری ب نظافت گنجه هایشان دارند و هرگز آن را کثیف نمیکنند لذا با توجه ب سوخت و ساز شدید بدن کبوترها و دفع فضله ی بسیار ، باز از انداختن فضله در کاسه و آشیانه ی خود بشدت پرهیز میکنند و آن را ذخیره و در هنگام جابجای اقدام ب تخلیه ی خود در محیط بیرون از آشیانه میکنند و این امر بیشتر در مورد ماده ها ک زمان بیشتری بر روی تخم ها میخوابند صادق است چرا ک نرها در طول روز تنها بعد ازظهرها بمدت دو تا سه ساعت بر روی تخم ها میخوابند تا در این فاصله کبوتر ماده بیرون برود فضله بگذارد و دان و آب بخورد.
برخی از نرها ک علاقه و عشق بیشتری دارند شبها بجای خوابیدن بر روی نیبند ب آشیانه ی خود رفته و مشترکا با ماده بر روی تخمها میخوابد ینی تخمی را از ماده گرفته و بزیر خود میکشد تا صبح، بهمین جهت اغلب ماده ها در هنگام جابجای فضله های بزرگتری میگزارند ک آنهم حاصل ۲۰ و چند ساعت خوابیدن بر روی تخم ها است. در هنگام جابجایی بعلت حجم زیاد فضله و تنگ و کوچک بودن معقد کبوتر ماده ناچار است بهنگام دفع فضله ی حاصله در اثر فشار مضاعفی ک متحمل میشود چند قدمی ب عقب برود تا بتواند فضله را با فشار و بسرعت تخلیه و دفع کند و پس از خلاصی از حجم زیاد فضله کبوتر ماده بر اثر نشاط از رهایی این بار ناخن ها را به زمین گیر داده کله را بالا نگه داشته و سینه را جلو میدهد و دم را باز و بشدت بال میزند یا پنجه ها را رها کرده و روی پاها کمی با بال زدن این طرف و آنطرف میپرد در فواصل بسیار کوتاه.
بر اثر این مشاهدات تعدادی از دوستان ما بر این باور هستند ک کبوترها در داخل جفت کنها دچار ناراحتی و عذاب میشوند بجهت تخلیه ی بار مضاعفی ک دارند و این منجر ب عوارضی در کبوترها میشود اما در واقع چنین نیست و کبوتر بر اثر این فشار دچار هیچ عارضه ای نمیشود چون در نهایت پس چند بار انجام این عمل روش تخلیه بار در جفت کن را یاد میگیرد. در واقع این عدم رسیدگی درست ما است ک منجر ب بروز عارضه میشود.
در این راستا همیاران ما ب شیوه های مخصوصی عمل میکنند ک هم خوب و هم بد است ..
۱ . تعدادی از دوستان پس از تخم گذاری درب جفت کنها را باز میکنند.
۲ . تعدادی دیگر در طول روز در یک یا دو نوبت کبوترها را از جفت کنها بیرون میآورند.
۳ . تعدادی مثل بنده تا پایان کار اجازه خروج ب کبوترها را نمیدهند.
در روش اول باید بعد از اینکه سن جوجه ها ب ۱۵ روز برسد دوباره نر و ماده جا شده و درب جفت کنها بسته شود چون در این مدت مجددا کبوترها پشت گیری کرده برای مرحله ی دوم تخم گذاری میکنند پس اگر با مدیریت صحیح انجام نشود آنچه از آن می ترسیم رخ میدهد.
روش دوم بسیار خوب است اما وقت گیر است و مستلزم حوصله و انرژی بسیار و روش سوم از همه مطمئن تر همچنانکه ب استحضار همیاران رسید جفت کنها در ابعاد خوب و جا دار هیچ عارضه ای برای کبوترها ندارند بلکه عدم رفتار غلط و نوع دان دهی و نادیده گرفتن برخی احتیاجات کبوترها موجب این تاثیرات بد و خراب شدن کت و کول کبوترهایمان میشود .. ( بنده بشخصه دارای ۱۱۰ دهنه جفت کن هستم و هر بار دو دهن و گاها تا س دهن از کبوترها جوجه میگیرم و وقتی کبوترها را جفت کنها بیرون میآورم احتمال دارد ۵ تا ۶ کبوترم کت هایشان گرفته شود ک آنهم بعد از سپری شدن ۱۵ تا ۲۰ روز خوب میشوند.
بعرض رساندم تا دوستان بدانند ک خودم تجربه ی کار با جفت کن را دارم آنهم در دراز مدت و شاید تا ۲۰۰ روز یا (سه دهن جوجه کشی ) لذا بمنظور جلوگیری از این معضل بشرح چند راهکار خوب میپردازم.
۱ . گرفتن درصد کم گندم و یا حذف آن از جیره ی غذایی برای کبوترانیکه ک مشخص میشود تا مدت ۱۳۰ الی ۲۰۰ روز در جفت کن باقی بمانند والا برای ۶۰ تا ۷۰ روز اصلا ضرورت ندارد.
۲ . درست کردن خاک شور ک شرح آن قبلا داده شده است ب اندازه ی خمیرهای کوچک نانوایی و استفاده از سنگ نمک در داخل جفت کنها.
۳ . استفاده از دانه های تازه و ریز و درشت مخلوط.
۴ . دادن انواع مولتی ویتامن ها و آنزیمهای ضروری بدن و پروبیوتیک.
انجام این اعمال برای کبوتران داخل جفت کنی ها خوب و موثر است و از بی حوصلگی و چرت زدن و گرفتگی پا و کت کبوترها در دراز مدت جلوگیری میکند اما بعنوان بهترین و موثرترین روش توصیه میشود تا هفته ای یکبار بمنظور آب تنی .. راه رفتن .. آفتاب گرفتن .. کت زدن و ورجه وورجه کردن کبوترها را از جفت کنها بمدت یکساعت بیرون بیاوریم. پس از اتمام جوجه کشی و جدا سازی کبوترها ک البته نوع ماده ۲۰ روز زودتر از جفت کن رها میشود بعد از گذشت ۵ روز بشدت شروع ب تولک رفتن میکنند که آنهم مستلزم رعایت نکات و مراقبتهای خاص خود میباشد.
پیروز باشید.
شورای جامعه....
با سلام.